യജ്ഞമെന്നത് നമ്മുടെ സാംസ്‌കാരികപൈതൃകത്തില്‍ ഒരു മര്‍മ്മസ്ഥാനത്തിലാണിരിക്കുന്നത്. യജ്ഞാമെന്നതിന് അനേകം അര്‍ഥങ്ങള്‍ഉണ്ട്. സാമൂഹ്യപുനരുഥാനത്തിനുവേണ്ടി അവനവന്‍റെ വ്യക്തിജീവിതമര്‍പ്പിക്കുന്നതും യജ്ഞം തന്നെയാണ്.

സേവന മനസ്ഥിതിയെയാണ് എക്കാലത്തും നമ്മുടെ നാട്ടിലെ മഹാത്മാക്കള്‍ ഈശ്വര ഭക്തിയുടെ ഏറ്റവും ഉയര്‍ന്ന പ്രകടനമായി ഉയർത്തിപ്പിടിച്ചിട്ടുള്ളത്. “ഞാന്‍ രാജ്യമോ സ്വര്‍ഗ്ഗമോ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളുടെയും ദുഖങ്ങളും ദുരിതങ്ങളും

നമുക്കെല്ലാവര്‍ക്കു൦ കഠിനമായി പ്രയത്നിക്കാം. ഉറങ്ങാനുള്ള സമയമല്ല ഇത്. ഭാവി ഭാരതത്തിന്‍റെ ക്ഷേമം നമ്മുടെ യത്നത്തെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. അവിടെ ഭാരതം നമ്മെ കാത്തുനില്‍ക്കുന്നു ഉണരുക! എഴുന്നേല്‍ക്കുക! നമുക്ക് നമ്മുടെ

ധര്‍മ മതികള്‍ ദുഷിച്ച ആചാരങ്ങളെയും നിയമങ്ങളെയും വകവക്കുന്നില്ല. തല്‍സ്ഥാനത്ത് സ്നേഹത്തിന്‍റെയും സഹാനുഭാവത്തിന്‍റെയും സത്യസന്ധതയുടെയും എഴുതപ്പെടാത്ത അധികം പ്രാബല്യമുള്ള നിയമങ്ങള്‍ അംഗീകരിക്കുന്നു. നിയമ പുസ്തകങ്ങളുടെ ആവശ്യമില്ലെന്നുതന്നെ പറയാവുന്നതും സ്ഥാപനങ്ങള്‍

ഒരു രാഷ്ട്രം പുരോഗമിക്കുന്നത് അവിടെ യുള്ള സാമാന്യജനങ്ങളില്‍ വിദ്യാഭ്യാസവും ഭുദ്ധിശക്തിയും പ്രവേശിക്കുന്നതിന്‍റെ തോതനുസരിചായിരിക്കും എന്ന് ഞാന്‍ കണ്മുന്‍പാകെ കാണുന്നു. ഭാരതത്തിന്‍റെ നാശത്തിനുള്ള മുഖ്യ ഹേതു എല്ലാ വിദ്യയും

നമ്മുടെ പ്രത്യക്ഷദൈവമായ ഹിന്ദുസമാജത്തോടുള്ള ഭക്തിക്കു തടസമായി നില്‍ക്കുന്ന മനസ്സിലെ ശിധിലീകരണ വികാരങ്ങള്‍എല്ലാം തന്നെ ത്യജിക്കേണ്ടതുണ്ട്. എന്തെന്നാല്‍ അവ അവശജനതയുടെ ആന്തരീകൈക്യത്തെ ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിക്കുകയും ബലപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുകയെന്ന നമ്മുടെ പരമ

ദേഹദൌബല്യമാണ് നമ്മുടെ ദുരിതങ്ങള്‍ക്ക് ക്കാരണം. അലസരാണ് നാം. നമുക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ വയ്യ. ആദ്യം നമ്മുടെ യുവാക്കന്‍മ്മാര്‍ ശക്തരാകണം. എന്‍റെ യുവ മിത്രങ്ങളെ ശക്തരാക്കുവിന്‍, അതാണെന്‍റെ ഉപദേശം.

മലപോലെയുള്ള പ്രതിബന്ധങ്ങളെ തരണം ചെയ്യാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് കരുത്തുണ്ടോ? ലോകം മുഴുവന്‍ കയ്യില്‍ വാളുമേന്തി നിങ്ങളെ എതിര്‍ത്താലും ശരിയെന്നു തോന്നുന്നത് ചെയ്യാന്‍ നിങ്ങള്‍ ധൈര്യപ്പെടുമോ? ഭാര്യയും കുട്ടികളും എതിര്‍ത്താലും

നമ്മുടെ വികാരത്തെ നാം കടിഞ്ഞാണഴിച്ചുവിടുമ്പോള്‍ ശക്തി പാഴാക്കുകയും നാഡികള്‍ തളര്‍ത്തുകയും മനസിനെ ക്ലേശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. കാര്യമായ പ്രയോജനം ഇല്ലതാനും. പ്രവര്‍ത്തനവുമായി രൂപാന്തരം പ്രാപിക്കേണ്ടിയിരുന്ന ശക്തി ശക്തിപ്രയോജനമില്ലാത്ത വികാരമായി