രാമായണം ഭാഗം 15 : ലങ്കയുടെ കവാടത്തിൽ – രാമസേനയുടെ മുന്നേറ്റം
രാമസേന ലങ്കയുടെ തീരത്ത് പ്രവേശിക്കുമ്പോൾ കാലുകൾ തളരുന്നതുപോലെ തോന്നി. സമുദ്രം പിന്നിട്ടു എത്തിയ വാനരസേന, വീരത്തിന്റെ ജ്വാലയിലായിരുന്നു. കിഴക്കുഭാഗത്ത് പടയൊരുക്കം തീർക്കുമ്പോൾ, ലങ്കയിലെ പകലിലും രാത്രിയിലും കാടുപോലെയുള്ള നിശ്ചലത ആകാശത്തെയും ഭൂമിയെയും തളർത്തുകയായിരുന്നു. എന്നാൽ ആ നിശ്ചലത തകർക്കപ്പെടാനായിരുന്നു പോകുന്നത്.
രാമൻ, നീലനും ജാംബവാനും ചേർന്ന് സൈന്യത്തെ ഒരുക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ആനകളും കുതിരകളും ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ടുതന്നെ, വാനരസേനയുടെ ശക്തി അവരുടെ വീര്യത്തിലും വിശ്വാസത്തിലുമായിരുന്നു. കല്ലുകൊണ്ടും മരത്തുണ്ടുകൊണ്ടുമുള്ള ആയുധങ്ങൾ തയ്യാറാക്കി, ആകാശമാർഗ്ഗവും നിലത്തുമുള്ള യുദ്ധത്തിനായി ഒരുങ്ങിയവരായിരുന്നു അവർ.
രാമൻ തന്റെ അന്ത്യ മുന്നറിയിപ്പ് അയച്ചു. അവൻ ആകാശത്തിലേക്ക് ഒരു അമ്പ് എയ്തു, അതു നേരെ ലങ്കയുടെ ഗോപുരത്തോട് തട്ടി തെളിഞ്ഞു. അതൊരു വിളമ്പരമായിരുന്നു: “സീതയെ തിരികെ നൽകൂ. അങ്ങനെ എങ്കിൽ ലങ്ക രക്ഷപ്പെടും.”
ഈ സന്ദേശം രാവണൻ്റെ അരമനയിലേക്ക് എത്തുമ്പോൾ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്ത് പുഞ്ചിരിയുടെ മറവിൽ അലസതയും ഗർവുമുണ്ടായിരുന്നു. സഭയിൽ ചേരുന്ന മന്ത്രിമാരിൽ ചിലർ അതിജീവനത്തിനായി അഭ്യർത്ഥിച്ചു. വിബീഷണൻ, ശക്തമായ വാക്കുകളിൽ പറഞ്ഞു:
“ഹേ രാജാ, രാമൻ മനുഷ്യനാകാമെങ്കിലും, അദ്ദേഹത്തിൽ ദിവ്യശക്തിയുണ്ട്. ശാന്തമായി സീതയെ തിരികെ നൽകുക. ഇത് ലങ്കയുടെ രക്ഷയാകും.”
പക്ഷേ, രാവണൻ ദഹിക്കാത്ത അഹങ്കാരത്തിന്റെ ഭാവത്തിൽ തളരാതെ മറുപടി നൽകി:
“വാനരന്മാരെ കൊണ്ട് നഗരങ്ങൾ കീഴടക്കാനാകുമോ? ഒരു മാനുഷൻ എന്നോട് യുദ്ധം ചെയ്യാമോ? ഞാൻ യമൻറെ ശത്രുവായവനാണ്!”
വാനരസേനയുടെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന രാമനും ലക്ഷ്മണനും മനസ്സിൽ ഉറപ്പുള്ള വാക്കുകൾ രചിച്ചു. ശത്രു ശക്തിയുള്ളവനാണ്, പക്ഷേ അഹങ്കാരം ആണ് അവന്റെ അകത്ത് കാവൽ. അതാണ് ലങ്കയെ ഇല്ലാതാക്കാൻ പോകുന്നത്.
ശരികൊണ്ടാണ് നാം പോരാടുന്നത് അപ്പോഴാണ് യുദ്ധസന്നാഹത്തിന്റെ മുഴക്കം മുഴങ്ങുന്നത്. ഗോപുരങ്ങളിലേക്ക് കാവലർ എത്തിയിരുന്നു. പടയാളികളുടെ കാൽച്ചുവട്ടിലും ധനുസ് നാദം മുഴങ്ങുന്ന ശബ്ദത്തിലുമാണ് ലങ്കയുടെ രാത്രികൾ ഉണർന്നത്.
മുന്‍നിരയിൽ അങ്ങദനും, സുഗ്രീവനും. നിഴലിൽ ജാംബവാനും. ആകാശത്തിലൂടെ പറക്കുന്ന ഹനുമാനും. എല്ലാവരും ഒരേ ലക്ഷ്യവുമായി: സീതയുടെ മോചനം, ധർമ്മത്തിന്റെ വിജയം, അനീതിയുടെ അവസാനതാളം.
ലങ്കയുടെ അഹങ്കാരപ്പടവുകൾ തകരാൻ പോവുകയാണ്. ഇന്നാണ് അതിന്റെ തുടക്കം.