രാമായണം ഭാഗം 11: ഹനുമാന്റെ ദൗത്യത്തിന് തുടക്കം – സൂര്യപുത്രന്റെ വാനരവീര്യം
വാലിയുടെ വധത്തിനുശേഷം കിഷ്കിന്ദയിൽ വീണ്ടും ശാന്തിയും പുതിയ ഭരണവ്യവസ്ഥയും നിലനിൽക്കാൻ തുടങ്ങി. സുഗ്രീവൻ രാജസിംഹാസനത്തിൽ ഇരുന്നു, അങ്ങനെ പുതിയതുടക്കംപോലെ വീണ്ടും കിഷ്കിന്ദയുടെ വാനരസൈന്യം ഉത്സാഹത്തോടെ ജീവിച്ചു. എന്നാൽ രാമന്റെ മനസ്സിൽ ഇന്നും സീതയെ കണ്ടെത്താനുള്ള ആകുലത മാത്രമാണ് അവശേഷിച്ചത്.
മഴക്കാലം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ സുഗ്രീവൻ തന്റെ വാക്ക് പാലിക്കാൻ ഒരുക്കമായി. കിഷ്കിന്ദയിലെ ഏറ്റവും ധീരന്മാരായ വാനരന്മാർ വിവിധ ദിശകളിലായി സീതയെ അന്വേഷിക്കാൻ തിരിച്ചു. അവരിൽ ഏറ്റവും പ്രതീക്ഷയോടെ നോക്കപ്പെട്ടത് ഹനുമാനെ ആയിരുന്നു — സൂര്യപുത്രൻ, അനശ്വരബലത്തിന്റെ പ്രതീകം, വിവേകത്തിന്റെയും വിനയത്തിന്റെയും ഉദാത്ത പ്രതിനിധി.
രാമൻ ഹനുമാനെ സമീപിച്ചു, സീതയെ കുറിച്ചുള്ള വൃത്താന്തം വിശദമായി പറഞ്ഞു, അവളെ എവിടെയെങ്കിലുമുണ്ടായാൽ തിരിച്ചെത്തിക്കാൻ അഭ്യർഥിച്ചു. രാമൻ തന്റെ ആഭരണമായ അംഗുലീയകം ഹനുമാനെ കൈമാറി:
“ഇത് എന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെ അടയാളമാണ്. സീതയെ കണ്ടാൽ നീ ഇത് കാട്ടുക. അവൾ അത് തിരിച്ചറിയും – ഞാൻ ഉടൻ എത്തുമെന്നും അറിയിക്കുക .”
ഹനുമാൻ അതിനെ തന്റെ ഹൃദയത്തിൽ സൂക്ഷിച്ചു. അവന്റെ ദൗത്യയാത്രയ്ക്ക് തുടക്കം കുറിക്കുമ്പോൾ രാമൻ ഹനുമാനെ നോക്കി പറഞ്ഞു:
“നിനക്കില്ലാത്തത് ഒന്നുമില്ല – ശക്തി, ജ്ഞാനം, ധൈര്യം, ആത്മസംയമനം. നീ പോകുക ഹനുമാനേ. നീ മാത്രം ഈ ദൗത്യത്തിന് അർഹൻ.”
മഹാദൗത്യത്തിന് സജ്ജമായ ഹനുമാൻ
ഹനുമാൻ അവന്റെ കൂട്ടുകാരനായ ജാംബവാനും മറ്റും കൂടെ തെക്കോട്ടുള്ള ദിശയിൽ പോയി. അവിടെ അവർ സമുദ്രതീരം എത്തുമ്പോൾ, അവർക്കുമുന്നിൽ ശക്തമായ ഒരു പ്രശ്‌നം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു: വിശാലമായ സമുദ്രം! അതിന്റെ മറവിലാണു സീതയെ കടത്തിക്കൊണ്ടുപോയത് എന്ന് അവർ മനസ്സിലാക്കുന്നു – ലങ്ക!
വാനരസൈന്യം ഭീതിയിലാവുമ്പോൾ ജാംബവാൻ ഹനുമാനെ ഓർമിപ്പിച്ചു:
“നിന്റെ ഉള്ളിലുണ്ട് അതി മഹാശക്തി. നീ സൂര്യനെപോലും ബാല്യത്തിൽ തിന്നാൻ ഓടിയവനല്ലേ! അതിനാൽ, നീ സമുദ്രം കടക്കാനും സീതയെ കണ്ടെത്താനും തീർച്ചയായും കഴിയും.”
ഹനുമാന്റെ ആന്തരിക ബലം ഉണർത്തപ്പെട്ടു. അവൻ തൻ്റെ ശരീരം വലിയതാക്കി, കാൽമുട്ടിൽ അടിച്ച് ആകാശത്തേക്ക് ഉയര്‍ന്നു.
“ജയ ശ്രീരാം!” എന്ന ചൊല്ലോടെ ആ നീലാകാശത്തിലേക്ക് അതിസാമർത്ഥ്യത്തോടെ പറന്നു.
ആ പറക്കലിൽ അവൻ കന്യാകുമാരിക്കും ദക്ഷിണാസാഗരത്തിനുമുപരി കടന്നു; പർവ്വതങ്ങൾ മറികടന്ന്, നീലാകാശം കീറിച്ച്, ആൾക്കൂട്ടങ്ങൾക്കുമേൽ അവന്റെ നിഴൽ വീണു. പക്ഷികളും ദേവതകളും ആ കാഴ്ച കണ്ടു സ്തബ്ധരായി. ഈ ദൗത്യം വെറും അന്വേഷണയാത്രയല്ലായിരുന്നു – അത് ധർമത്തിനും സ്നേഹത്തിനും വേണ്ടിയുള്ള ഒരു ആത്മസമർപ്പണമായിരുന്നു.