രാമായണം ഭാഗം 9: ശബരിയുടെ പ്രതീക്ഷയും ആത്മസമർപ്പണവും
ദണ്ഡകാരണ്യത്തിലൂടെ സീതയെ തേടി യാത്രചെയ്ത രാമനും ലക്ഷ്മണനും കഠിനമായ അന്വേഷണത്തിനൊടുവിൽ കാഞ്ചിവനങ്ങൾക്കിടയിൽ എത്തിയപ്പോൾ അവർക്കു മുന്നിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടത്, ഒരു തപസ്വിനിയായ വൃദ്ധസ്ത്രീയായ ശബരി ആയിരുന്നു. കാലത്തിന്റെ കനവും ജീവിതത്തിന്റെ കഠിനതയും അനുഭവിച്ച ഈ സ്ത്രീയുടെ മുഖത്ത് പ്രതീക്ഷയും ഭക്തിയും നിറഞ്ഞിരുന്നു.
ശബരി ആദിവാസി കൂട്ടത്തിൽപ്പെട്ട സ്ത്രീയായിരുന്നു. ഭഗവത്പ്രേമം ഉള്ളിൽ നിലനിൽക്കുന്നവളായിരുന്നു. ഭഗവാൻ രാമൻ ഒരുദിവസം അവളുടെ കുടിലിൽ എത്തുമെന്ന ഉറച്ച വിശ്വാസമാണ് അവളെ ജീവിപ്പിച്ചിരിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചത്. അതിനായി അവൾ തന്റെ ഗുരുവായ മാതംഗമഹർഷിയുടെ ഉപദേശപ്രകാരം ഓരോ ദിവസവും കാടുകളിൽ നിന്നുമുള്ള മധുരഫലങ്ങൾ ശേഖരിച്ചു. ഓരോ ഫലവും അവൾ രാമനിൽ അർപ്പിച്ച സ്‌നേഹത്താലും ഭക്തിയാലും മുൻപേ രുചിച്ചുനോക്കിയിരുന്നതാണ് — അത് രാമന് ഏറ്റവും മനോഹരമായതു കൊണ്ടാണ്, ഏതെങ്കിലും പുളിപ്പോ ചവർപ്പോ അതിൽ ഉണ്ടോ എന്നു പരിശോധിക്കാൻ അവർക്കായില്ല. ശുദ്ധമായ സ്നേഹത്തിന്റെ അർപ്പണമായിരുന്നു അത്.
രാമനും ലക്ഷ്മണനും അവളുടെ കുടിലിൽ എത്തുമ്പോൾ, ആ സ്ത്രീ ഭക്തിയുടെ ആഹ്ളാദത്തിൽ ആയിരുന്നു. “ഹേ രാമാ! നീ വന്നോ …!” എന്ന് പറയുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുനിറയെ സ്വപ്നങ്ങൾ നിറഞ്ഞുനിരുന്നു. അവളുടെ ജീവിതം മുഴുവനും അതിനായി കാത്തിരിക്കുക മാത്രമായിരുന്നു. അതിന് അപ്പുറം മറ്റൊന്നും അവൾക്ക് വേണമായിരുന്നില്ല.
ശബരി രാമനെ ആദരിച്ചു. തൻ്റെ കൈകൊണ്ട് ശേഖരിച്ച പച്ചക്കറികൾ, പഴങ്ങൾ, ഭക്ഷണങ്ങൾ അതീവ ഭക്തിയോടെയും നിർമലഹൃദയത്തോടെയും രാമന് അർപ്പിച്ചു. ലക്ഷ്മണൻ ആശ്ചര്യപെട്ടു — ഈ പഴങ്ങൾ നേരത്തെ രുചിച്ചുവെന്ന് തോന്നുന്നു! എന്നാൽ രാമൻ ആ പഴങ്ങൾ സ്വീകരിച്ചു, ആസ്വദിച്ചു. കാരണം അവ ഭക്തിയാൽ നിറഞ്ഞത് ആയിരുന്നു.അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു:
“ഭക്തിപൂർണ്ണമായ അർപ്പണമാണെങ്കില്‍ അതിലധികം രുചിയുള്ളതൊന്നുമില്ല.”
പിന്നീട് രാമൻ സീതയെ കുറിച്ച് ശബരിയോട് ചോദിച്ചു.
ശബരി അവരെ നിർദ്ദേശിച്ചു:“കിഴക്കോട്ട് കിഷ്കിന്ദ എന്ന സ്ഥലത്തേക്ക് പോവുക. അവിടെ സുഗ്രീവൻ എന്ന വാനരരാജാവ് താങ്കളുടെ സുഹൃത്ത് ആകും. അവൻ നിങ്ങളെ സഹായിക്കും.”
രാമനും ശബരിയും തമ്മിൽ ഒരുതരം ആത്മബന്ധം നിറഞ്ഞ സ്നേഹത്തിന്റെ ഭാഷയിൽ വിരിഞ്ഞു. ശബരി രാമനോട് വണങ്ങി പറഞ്ഞു:
“ഭഗവാനേ, ഞാനിന്നിവിടെ ജീവിച്ചിരുന്നത് ഈ അവസരം മാത്രമാണ് പ്രതീക്ഷിച്ചായിരുന്നു. ഇനി ഞാൻ എന്റെ ആത്മാവിനെ നിനക്കു സമർപ്പിക്കുന്നു.”
രാമൻ അവളോട് സ്നേഹത്തോടെ പറഞ്ഞു:
“ശബരിയേ, നീ ചെയ്ത ഉപവാസവും, നീ തീർത്ത ദൈവസന്നിധിയും, ആ വിശുദ്ധതയുടെയും ഭക്തിയുടെയും ഉജ്ജ്വല മാതൃകയാണ്. നീ മോക്ഷം നേടുന്നു.”
രാമൻ അവളെ അനുഗ്രഹിച്ചു. ആ അനുഗ്രഹം കേട്ടശേഷം ശബരി സാന്ത്വനത്തോടെ, ആത്മനിവേദനത്തോടെ രാമനെ തിരിഞ്ഞുനോക്കി, കണ്ണ് അടച്ചു.
അവളുടെ ആത്മാവ് കാറ്റിനേയും കാടിനേയും കടന്ന് ദിവ്യത്വത്തിലേക്ക് പറന്നു. ശബരിയുടെ അന്ത്യസമർപ്പണം അത്രയധികം പരിശുദ്ധമായിരുന്നു.