എങ്കിലും സ്വന്തം മക്കളോടുള്ള സ്നേഹത്താൽ അതിനെ അവഗണിച്ച് ദൃതരാഷ്ട്രർ യുധിഷ്ഠിരനെ പകിടകളിക്കാൻ ക്ഷണിച്ചു. ഈ ക്ഷണത്തിലുള്ള തന്ത്രം പാണ്ഡവർക്ക് മനസ്സിലാകാതിരുന്നില്ല. എങ്കിലും ധൃതരാഷ്ട്രരോടുള്ള ബഹുമാനം കൊണ്ട് അവർ […]

“ദുശ്ശാസനാ പാണ്ഡവരുടെയും ദ്രൗപതിയുടേയും വസ്ത്രങ്ങൾ അഴിക്കൂ” ദുര്യോധനൻ പറഞ്ഞു. ഇത് കേട്ടതും പാണ്ഡവർ തങ്ങളുടെ വസ്ത്രങ്ങൾ അഴിച്ചുകൊടുത്തു. ദുശ്ശാസനൻ ദ്രൗപതിയെ വസ്ത്രാക്ഷേപം ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. തൻറെ ഭർത്താക്കന്മാരിൽ

അവൻറെ തൃപ്തിക്കായി ധൃതരാഷ്ട്രർ വീണ്ടും പാണ്ഡവരെ പകിട കളിക്കാനായി ക്ഷണിക്കുന്നു. യുധിഷ്ഠിരൻ ഭയമേതുമില്ലാതെ, ഇതിൽ അടങ്ങിയിട്ടുള്ള വഞ്ചന അറിഞ്ഞുകൊണ്ടുതന്നെ സമ്മതിക്കുന്നു. അങ്ങനെ വീണ്ടും പകിട കളി ആരംഭിക്കുന്നു.

തപോമധ്യേ അർജുനനെ ഒരു കാട്ടുമൃഗം ആക്രമിക്കാൻ വന്നു. അർജുനൻ ആ മൃഗത്തെ അമ്പെയ്തു. അതേസമയം കാട്ടു വാസിയായ ഒരു വേടനും ആ മൃഗത്തെ അമ്പെയ്തു. ആ വേടൻ

പാണ്ഡവർ കാട്ടിൽ കഴിയുന്ന സമയത്ത് ഒരുദിവസം യുധിഷ്ഠിരന് വല്ലാത്ത ദാഹം വന്നു. വെള്ളം കൊണ്ടുവരാൻ നകുലനെ അയച്ചു. നകുലൻ വെള്ളമെടുക്കാൻ കുളത്തിലേക്ക് ചെന്നപ്പോൾ അവിടെ ഒരു ഭയങ്കര

അങ്ങനെ ഒരു വലിയ പോരിനുള്ള പുറപ്പാടായി. കർണ്ണൻ സുശർമ്മാവിനു സഹായം നിന്നു. വിരാട നഗരത്തിൻറെ രാജാവായ വിരാടൻ ആ യുദ്ധത്തെക്കുറിച്ച് വളരെ വിഷണ്ണനായി. ഒരു വശത്ത് സുശർമ്മാവിൻറെ

ദ്രുപതൻ തൻറെ ദൂതനെ കൗരവ രാജ്യത്തിലേക്ക് അയച്ചു. ദൂതൻ അവരെ സമാധാനത്തിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു. പക്ഷേ ദുര്യോധനൻ സമ്മതിച്ചില്ല. കർണൻ ദുര്യോധനനെ പിന്താങ്ങി. ഭീഷ്മരും ദ്രോണരും ധൃതരാഷ്ട്രരും ദുര്യോധനനെ

“കൃഷ്‌ണാ നീ പറഞ്ഞത് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു. അങ്ങനെയാണെങ്കിൽപ്പോലും എന്നെ വളർത്തിയത് അതിരഥനും രാധയുമാണ്, അതുകൊണ്ട് അവർ മാത്രമാണ് എന്നും എനിക്കെൻറെ അച്ഛനമ്മമാർ. ദുര്യോധനൻ ആകട്ടെ എത്ര ബഹുമാനവും

ധർമ്മയുദ്ധത്തിന് നിബന്ധനകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. കാലാൾപ്പട കാലാൾപ്പടകളോടെ യുദ്ധം ചെയ്യാവൂ. ആരെങ്കിലും അഭയം ചോദിച്ചാൽ അവരെ കൊല്ലാൻ പാടില്ല. തുടങ്ങിയവയായിരുന്നു നിബന്ധനകൾ. ഈ ധർമ്മയുദ്ധമുറകൾ എല്ലാവരും സ്വീകരിച്ചു. പിറ്റേദിവസം