രാമായണം ഭാഗം13: ലങ്കയിൽ ഹനുമാന്റെ വിജയം
അശോകവനത്തിൽ സീതയെ കണ്ടതിന്റെ ആവേശം ഹനുമാനെ ആന്തരികമായി ഉജ്ജ്വലമാക്കി. ദൗത്യത്തിന്റെ ആദ്യപാദം വിജയകരമായി പൂർത്തിയായി. പക്ഷേ, ഹനുമാന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു ചോദ്യം ആഴത്തിലുണ്ടായിരുന്നു — “ഇനി ഞാൻ എങ്ങനെ രാമനോട് ഈ സന്ദേശം തിരിച്ചുപോയി പറയണം? അതിന് മുമ്പ്, ഞാൻ ലങ്കയിൽ ഭീതി പരത്തി, സൈനികതെയെപ്പറ്റി രാമന് മുന്നറിയിപ്പ് നൽകണം.”
ആ ചിന്തയിൽ നിന്നും പ്രതീക്ഷയുടെ പ്രകാശമായി പിറവിയെടുക്കുന്നു ഹനുമാന്റെ പ്രതികാരപരാക്രമം. അശോകവനം വിടാതെ തന്നെ, അവൻ അതിന് അകത്തു നിന്ന് തന്നെ നാശം വിതയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി. വൃക്ഷങ്ങളും വള്ളിപ്പടർപ്പുകളും അടിച്ചുലച്ചു . രാക്ഷസികളുടെ എല്ലുകൾ ഒടിച്ചവരെ വീഴ്ത്തി. അശോകവനം, സീതയുടെ വിരഹത്തിന്റെയും കാനനസൗന്ദര്യത്തിന്റെയും പ്രതീകം, അപ്പോൾ വെറുപ്പിന്റെ തീയിൽ കത്തിയ കുലുങ്ങുന്ന ഭൂമിയായി മാറി.
രാക്ഷസസേന ഹനുമാനെ നശിപ്പിക്കണമെന്ന മോഹവുമായി നടന്നു. ദശവദനന്റെ ഉത്തരവിൽ പല ധീരന്മാരെയും അയച്ചു. ജാംബുമാലി, അക്ഷകുമാരൻ, ഇന്ദ്രജിത്ത് — ഓരോരുത്തരെയും ഹനുമാൻ തോൽപ്പിച്ചു. ഹനുമാന്റെ പ്രകടനങ്ങൾ , ഭൂമി മുഴുവൻ അതിശക്തമായ പ്രകമ്പനംകൊള്ളിച്ചു .
ഒടുവിൽ, രാക്ഷസന്മാർ അവനെ ബ്രഹ്മാസ്ത്രം ഉപയോഗിച്ച് പിടിച്ചു. സ്വമേധയാ ഹനുമാൻ അതിനു കീഴടങ്ങുന്നു — കാരണം ദൗത്യത്തിന്റെ അവസാനഘട്ടത്തിലേക്ക് കടക്കാൻ അദ്ദേഹം ആഗ്രഹിച്ചു: രാവണന്റെ സന്നിധിയിൽ എത്തുക.
പാശത്തിൽ ചിട്ടയായി കെട്ടിയിട്ട ഹനുമാനെ ആഡംബരസഭയിൽ കൊണ്ടുവന്നു. രാക്ഷസചക്രവർത്തി രാവണൻ തന്റെ സിംഹാസനത്തിൽ നിന്നൊരു പുഞ്ചിരിയോടെ നോക്കി. അവൻ പ്രതീക്ഷിച്ചത് പേടി നിറഞ്ഞ ഒരു വാനരനെ. പക്ഷേ, ഹനുമാൻ നിലകൊണ്ടത് ആത്മവിശ്വാസത്തോടെയും ധാർമ്മികതയോടെയും ആയിരുന്നു.
ഹനുമാൻ ശ്രദ്ധയോടെ രാമന്റെ സന്ദേശം നൽകി:
“നീ വിധിയെ ചെറുക്കാതിരിക്കുക, രാവണാ. സീതയെ മടക്കിഅയച്ചാൽ , നീയും ലങ്കയും രക്ഷപ്പെടും. അല്ലെങ്കിൽ, നീ കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത തീ കൊണ്ടാണ് രാമൻ വരുന്നത്.”
രാവണൻ ചിരിച്ചു. ഹനുമാന്റെ വാക്കുകൾ അതിരുകൾ മറികടന്നു. ഹനുമാന്റെ വാലിൽ തീകൊളുത്താൻ ഉത്തരവിട്ടു. ഹനുമാന്റെ വാലിൽ എണ്ണ പുരട്ടി, കപടമായ കന്യാചിത്തത്തോടെ അത് കത്തിച്ചു. പക്ഷേ, ആ തീ ആയിരുന്നു രാക്ഷസ കുലത്തിന്റെ സ്വന്തം ശാപം.
ഹനുമാൻ കത്തുന്ന വാലുമായി ആകാശത്തിലേക്ക് ചാടി. ലങ്കയുടെ വീഥികൾ, ഗോപുരങ്ങൾ, മന്ദിരങ്ങൾ – എല്ലാം തീയിൽ മുഴുകിച്ചു. നാഗരികതയുടെ ഓരോ പടവുകളിലും ഹനുമാൻ തീകൊളുത്തി ഹനുമാന്റെ വീര്യം ആ തീ തളർത്തിയില്ല. സീതയിൽ ദുഃഖം പടർത്തിയതിന്റെ ദോഷങ്ങൾ ഈ നഗരത്തിന് തീകൊണ്ട് തന്നെ അറിയിക്കേണ്ടതുണ്ട്.
ആ തീ കൊണ്ട് ഹനുമാൻ എല്ലായിടവും ഭീതി പരത്തി.അപ്പോഴും ഹനുമാന്റെ ഉള്ളിൽ സീതയെ കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകൾ ആയിരുന്നു.
“സീത ഒരിക്കലും തളരരുത്. അവളെ ദു:ഖപ്പെടുത്തുന്ന ഒന്നും എന്റെ പക്കൽ നിന്ന് ഉണ്ടാവരുത്.” — ആ ചിന്തയോടെ, അദ്ദേഹം തീ പടർത്തുന്നതിൽനിന്നും പിന്മാറി.
ഇനി ദൗത്യം പൂർത്തിയായി. സീതയെ കണ്ടു. സന്ദേശം നൽകി. ശക്തിയുടെ പരിവേഷം കാണിച്ചു. പ്രതീക്ഷയുടെ തീ തെളിച്ചു.
അവൻ വീണ്ടും ആകാശത്തിലേക്ക് പറന്നു. പിന്നിൽ തീകൊളുത്തിയ ലങ്ക, മുന്നിൽ കിഷ്കിന്ദയിൽ കാത്തിരിക്കുന്ന രാമനും ലക്ഷ്മണനും. വിജയത്തെക്കാളും വലിയതായിരുന്നു – സത്യത്തിന്റെയും സ്നേഹത്തിന്റെയും ദൗത്യത്തെ വിശ്വസ്തതയോടെ നിറവേറ്റിയതിന്റെ സന്തോഷം ഹനുമാന്റെ ഹൃദയത്തിൽ തിളങ്ങുകയായിരുന്നു.